ما خدا را گم می کنیم ..... در حالی که او در کنار نفس های ما جریان دارد .
خدا اغلب در شادی های ما سهیم نیست .
تا به حال چند بار از خوشی هایت آرام و بی بهانه به او گفته ای ؟
تا به حال به او گفته ای که چه قدر خوشبختی ؟ ؟ ؟
که چه قدر همه چیز خوب است ؟ ؟
که چه قدر خوبه که اوهست ؟ ؟
خدا همراه همیشگی سختی ها و خستگی های ماست .
     زمانی که خسته و درمانده به طرفش می رویم خیال می کنیم تنها زمانی که به خواسته ی خود برسیم او ما را دیده و حس کرده اما گاهی بی پاسخ گذاشتن برخی از خواسته های ما نشانگر لطف بی اندازه ی او به ماست .
خورشید را باور دارم حتی اگر نتابد .
به عشق ایمان دارم حتی اگر آن را حس نکنم .
به خدا ایمان دارم حتی اگر سکوت کرده باشد .

( دیوار نوشته ی مربوط به ویرانه های جنگ جهانی )